21st April 2014
Een hoge meisjesstem dwarrelt via de bladeren van een palmboom naar beneden, het stof in. Hier vindt ze geen gastvrij onthaal. De grond is na een lange periode van droogte zo hard als beton.
Het geluid kaatst terug, de ruimte in. Een pirouette, een dubbele salto gevolgd door een kort loopje vormen samen een melodie op zoek naar gezelschap. Al snel komt bijval, totdat het gezang plotsklaps stopt, bruut onderbroken door een tenor, de docent.
De leraar is niet onder de indruk. Hij kijkt toe: verveeld, geconcentreerd?
In een zaaltje verderop testen drie jongens de weerstand van mijn trommelvliezen. Aan hun vingers dragen ze beschermende dopjes. Hun oren daarentegen zijn naakt, blootgesteld aan de cadans van de drums. Ze trommelen alsof hun leven ervan afhangt.
Een groep jonge vrouwen oefent een ballet in stilte. Het is een toverdans. De gids maant me om verder te lopen. Er is nog zoveel te zien, maar ik kan niet opstaan. De ritmische bewegingen houden me gevangen.
Hier op deze plek wil ik mijn hangmat ophangen en voorlopig niet meer weg.
Dit is de universiteit voor kunst en cultuur van Kerala, India. De vaak zeer jonge studenten (vanaf 13 jaar) wonen op de campus. Ze verblijven op het internaat voor minimaal vijf jaar.
De leerlingen krijgen dans- en muziekles van ’s ochtends half vijf tot half zeven, dan volgt het ontbijt en daarna hebben ze weer les van negen tot twaalf uur. ’s Middags van twee tot vier uur volgen ze de ‘normale’ vakken, zoals Engels, Hindi en wiskunde.
Het eten is strikt vegetarisch en slippers blijven natuurlijk buiten.
Het leren is een serieuze zaak, maar ook hier zijn en blijven jongens, jongens. Ze zijn ondeugend, grappig en proberen de blogster in kwestie voor de gek te houden. Trapt ze niet in hoor.
Eventjes maar, de plicht roept.
Na het behalen van hun diploma kunnen ze de lessen hier vervolgen voor een master’s in de kunst. De studenten leren vanaf jonge leeftijd om hun lichaam als een instrument te beschouwen. Voor een optreden ondergaan ze een transformatie, het duurt drie tot vier uur om hun karakter eigen te maken.
De kostuums zijn belangrijk, een ander gereedschap dat ze gebruiken om hun verandering te bewerkstelligen is make-up. Het aanbrengen van de verschillende lagen verf is een van de vakken die ze leren op de school.
De universiteit is wereldwijd bekend en krijgt regelmatig internationale studenten op bezoek voor projecten.
Na hun afstuderen vinden de leerlingen werk in dansgroepen, bij tempels of in de horeca. Tijdens religieuze rituelen trommelen de mannen de nacht door, vaak zeven uur aan een stuk.
Andere afgestudeerden gaan optreden voor toeristen. Daar willen de dansers nogal wel eens afwijken van de leer, moppert een van de goeroes die ons de rondleiding op de school geeft. Ze passen trucjes toe, effectbejag dat niets met de traditie te maken heeft.
Dat mag zo zijn, in een van de hotels, het Kumarakom Lake Resort, geeft een van de afgestudeerden Maruthorvattom Kannan een optreden. Hij is een lokale beroemdheid en niet voor niets.
In zijn eentje geeft hij een dansvoorstelling en stand-up comedy show. Hij zingt voor ons onverstaanbare teksten in het Malayalam, de officiële taal van Kerala. Met alleen zijn lichaamstaal als gereedschap maakt hij de hele zaal aan het lachen.
Waarschijnlijk niet traditioneel, toch een ware kunst.
De dansacademie is te bezoeken op werkdagen van 09.00 – 12.00 uur. De toer kost 1000 INR, dat is ongeveer € 12.00.
Meer informatie over de dansschool kunt u vinden op hun website.
Adres
Cheruthuruthy –679 531
Thrissur, Kerala, India
Telefoon 91+ 4884 262418, 262562
Gecoördineerd een beweging maken is nog niet zo gemakkelijk. Een groepje bloggers ‘doet de lotus’. Het valt niet mee.